Een vliegende start…

Een pauw met achter zich een boog van sierlijke, kleurrijke pronkveren.

Een uitnodigend beige kampeertentje midden in de wilde natuur.

Een motorracer in een ’n stoer lederen pak, scheurend door de opspattende modder.

En een draaicarrousel met tientallen zitjes zwierend hoog door de blauwe lucht. 

Ik kijk naar de vier prentkaarten die voor me op de tafel liggen. Mooi langs elkaar gerangschikt. Ik maak er, door het ontbreken van een echte camera, een mentale foto van. 

Ze zijn voor mij de kers op de taart van de vergadering die vier uur eerder van start ging aan diezelfde tafel. 

Wat hebben de afbeeldingen met elkaar te maken, vraag je je misschien af. 

Wel, in deze blog geef ik je een inkijk een het professionele deel van mijn “wellness lifestyle”. Meer bepaald in die van ons familiebedrijf, Gervi. 

Ik wil hier graag de term “familiebedrijf” benadrukken. Want het is nu bijna 10 jaar geleden, dat ik mijn job als marketeer bij BNP Paribas Fortis achter me liet en mijn ouders vervoegde in het bedrijf dat zij zelf meer dan 20 jaar geleden overnamen, Gervi.

De voorbije jaren werkte ik dan ook intens samen met mijn ouders. We leerden door en van elkaar. We door zwommen samen heel wat watertjes. 

Bovendien… na enkele jaren als bediende in het bedrijf gewerkt te hebben, besloot ook ik dat ik mijn toekomst bij Gervi zag. Ik wilde het levenswerk van mijn ouders verderzetten. 

Niet lang daarna richtte ik een eigen managementvennootschap op en werd zelfstandig. De eerste verkennende gesprekken over mogelijke overdrachtsscenario’s werden gevoerd. Bijhorende financieringsmogelijkheden werden voorzichtig onderzocht. 

Met mijn zus, die 5 jaar jonger is en niet werkt in ons bedrijf, maakte ik enkele afspraken over de toekomst van Gervi.  

Het was dan ook met diezelfde “familie”, mijn mama, papa en zus, dat de meeting eerder die namiddag had plaatsgevonden. 

Elk van de vier prentkaarten was zorgvuldig uitgekozen door één familielid en omschreef het gevoel dat hij/zij ervaarde na de vergadering van die namiddag. 

Familiale overdracht wordt vaak geassocieerd met financiële regelingen, juridische constructies, enz. En dat klopt ook voor een groot deel natuurlijk.

In deze blog wil ik echter een ander luik belichten. Eentje dat voor mij erg belangrijk was ter voorbereiding van de stappen die we als “familie” de komende jaren zullen zetten. 

Bij een familiale overdracht zijn er 3 tandwielen aanwezig, zo leerde ik van Katalien, één van de mediators die onze meeting begeleidde. Het eerste tandwiel is het familiebedrijf. Gervi in ons geval. Het tweede tandwiel is het familiale vermogen. En het derde de familiale privé relaties. Denk dan aan de relatie die ik heb mijn mama of papa of zus. Relaties die voor mij losstaan van Gervi. Die draaien om ons gezin. Om de liefde en genegenheid die we voor elkaar voelen. De zorg die we voor elkaar willen dragen. 

Om een familiale overdracht succesvol te maken, én goed te laten aanvoelen, is het noodzakelijk dat elk van de drie tandwielen blijft draaien.

Hapert er één tandwieltje (bijvoorbeeld het familiebedrijf), dan kan dat er bijvoorbeeld voor zorgen dat ook de andere tandwieltjes niet meer draaien. Een issue ontstaan in het familiebedrijf kan dan, in het allerslechtste geval, ook de familiale privé-relaties verzieken. Hoe jammer ook. Dit gebeurt helaas vaker dan nodig… 

Het is net omwille van die reden, realiseer ik me bij het aanhoren van de uitleg van Katalien, dat ik enkele weken geleden het initiatief nam tot deze meeting onder begeleiding van 2 externe mediators. 

Waarom, vraag je, een “externe partij” erbij halen? Jullie zijn toch een gezin? Vier mensen die elkaar door en door kennen? Die voor elkaar door het vuur zouden gaan? Waarom kunnen jullie niet gewoon aan tafel gaan zitten en bespreken wat er te bespreken valt? 

Wel, natuurlijk kan dat wel in zekere zin. Maar de mix tussen familie (emotie) en bedrijf (zakelijk) zorgt nu eenmaal voor een speciale dynamiek, zo bevestigde Katalien me. 

En, goede afspraken maken goede vrienden. Of in ons geval dan, goede familiebanden. 

Zo kan het met momenten, bijvoorbeeld bij een nakende overdracht, waardevol zijn om tijdens 4 uur de emotionaliteit die gepaard gaat met familiale banden even aan de kant te schuiven en, al is het maar voor heel eventjes, als “zakenpartners” met elkaar aan tafel te zitten. 

Het was dan ook een ietwat ongewone namiddag voor ons 4 als gezin. Maar, onder de deskundige begeleiding van onze 2 mediators, Katalien (psychologe met expertise in familiale overdracht), en Caroline (experte in de financiële/juridische aspecten van familiale overdracht) maakten we een goede start. 

De komende jaren zullen we als gezin verdere stappen zetten in de familiale overdracht. Transparantie en duidelijkheid zijn daarvoor noodzakelijk. Denk bijvoorbeeld aan enkele beknopte regels over het functioneren van ieder gezinslid. Wie doet wat (en wat niet meer). En hoe en wanneer wordt er gecommuniceerd over wat er zich afspeelt in het bedrijf. Een eerste aanzet daartoe, dat is hetgeen wat we bereikten met deze meeting. 

Daarnaast had ieder familielid de kans om zijn bezorgdheden en bedenkingen te uiten. Dingen die hij/zij kwijt wilde, maar misschien niet direct kon of wilde verwoorden in het bijzijn van de rest van de familie. 

Katalien en Caroline voerden daarom eerst met elk van ons een kort één-op-één gesprek. Ze peilden naar wat ieder ziet als uitdagingen voor het bedrijf, én voor de familie, de komende jaren. 

Later in de meeting hielpen ze zo, na het verhaal van elk van ons 4 te hebben aanhoort, meteen enkele misverstanden uit de wereld en zorgden ze voor meer wederzijds begrip. 

Tenslotte, nog heel even terug naar de 4 prentkaarten. 

De meeting loopt ten einde. Ik kijk rond en luister naar elk van de drie mensen met wie ik een groot deel van mijn leven doorbracht. Die mijn “thuis” waren in die kinder- en jeugdtijd dat ik nog thuis woonde. En die nu nog, staan voor “mijn roots”, de veilige plek waarnaar ik altijd terugkan.

De pauw, die staat voor “trotsheid”, zegt mijn zusje breed lachend en met rode wangen van de (in)spanning die de namiddag gevraagd heeft. “Ik ben trots op wat we als familie gerealiseerd hebben.”. 

Het tentje, dat staat voor “vrijheid”, zegt mijn mama met pretoogjes. “Ik snak naar de vrijheid die ik straks ga ervaren als het bedrijf is overgedragen en de zaken geregeld zijn.”. Ik hoor het verlangen naar onbezorgde kleine en grotere ontdekkingsreizen in haar stem. 

De stoere motorracer, die is van mijn vader. Hij lacht luid als hij ons de kaart toont. “Ik vond het een leuke kaart…”, zegt hij. Ik herken er meteen de drive en de zin naar avontuur in van mijn vader. 

Tenslotte, kijk ik naar de zwierende carrousel zitjes hoog in de lucht. “Ik ben zo’n mensje in zo’n zitje”, vertel ik. “Ik voel me gesteund door de mensjes, jullie dus, rond me, die met me mee “zwieren” in dit nieuwe avontuur dat ik weldra aanvang. En daardoor neem ik meteen een vliegende start…”. 

Be well,