Lieve lezer,
Een nieuw jaar is begonnen.
Meer zelfs, het is voluit uit de startblokken geschoten als je het mij vraagt.
Het is 21 januari als ik deze blog schrijf, en ik kan al een waslijst aan dingen afvinken voor dit jaar.
Ik heb nog niet veel stilgezeten.
Een nieuw jaar. 365 nieuwe blanco pagina’s. 365 nieuwe kansen. Om het beter te doen. Anders te doen. Bij te leren. Te groeien. Te evolueren.
Het brengt voor mij altijd ’n zeker positieve spanning met zich mee, het begin van een nieuw jaar. De motivatie van een frisse start, zeker?
Ik maakte natuurlijk ook enkele voornemens.
Eentje deel ik graag met jullie in deze blog.
Eind vorig jaar kocht een kleedje in de winkel van Souad Feriani in Hasselt. De Limburgse modeontwerpster heeft, net zoals ik, iets met woorden. Op basis van mijn instructies, tekende en schreef ze enkele boodschappen op het donkerblauwe hemdsjurkje dat ik er bestelde.
Eén van de quotes die er voor mij, zonder discussie, op moest was deze:
“Less is more”.
Let me explain.
Ik ken mezelf als een multi-gepassioneerd én eindeloos nieuwsgierig persoon. Mijn lijstje van boeken die ik nog wil lezen, ervaringen die ik nog wil opdoen, plekken waar ik nog naartoe wil reizen, musea die ik nog wil bezoeken, concerten die ik nog wil bijwonen, … is oneindig. En, maand na maand, groeiende.
Dat is natuurlijk heel leuk in heel wat opzichten. Me vervelen? Dat doe ik echt nooit. Ik kan me niet voorstellen wat het woord betekent.
Maar, langs de andere kant, is mijn agenda letterlijk volgepropt. Dat geeft me met momenten het gevoel altijd “on the run” te zijn. Tijd om me eens echt ergens in vast te bijten en wat verdieping te zoeken? Die is er niet.
Bovendien zijn mijn passies en interesses heel divers. Zoveel dingen spreken me aan, prikkelen me ergens. En, ik heb dan nogal snel de neiging om op elk van die dingetjes “te springen”. FOMO, fear of missing out, het is me niet vreemd. Ik wil overal wel even van proeven.
En, het gevoel van voldoening? Blij zijn met wat er is? Dat is me soms wat te kortstondig. Het ene doel is alweer gerealiseerd en dat voelt fijn. Maar enkele uren, soms zelfs maar minuten, later, stel ik me alweer de vraag: “Zo, dat hebben we gehad. What’s next?”.
Dat maakt het met momenten allemaal nogal gecompliceerd én vermoeiend. Die uiteenlopende projecten. Die stapels magazines en boeken. Die lijstjes. Ergens verlang ik naar meer eenvoud en simplisme. En ook naar meer rust in mijn hoofd en lijf.
Ik besloot: ik heb meer nood aan richting voor mezelf. Meer klaarheid. Want, “clarity cures complexity”.
Ik wil duidelijkheid, niet persé 100%, maar toch ietsje meer, over waar ik mijn tijd al dan niet aan spendeer.
Ik wil minder doen, maar tegelijk wel meer impact ervaren of teweeg brengen. En op die manier, ook hopelijk wat meer (innerlijke) rust ervaren.
Momentjes van niets doen ervaren. Ja, misschien zelfs van “verveling”, want ook dat blijkt enorm waardevol te zijn. Pas op die momenten dat je je verveelt, kan echte creativiteit tot stand komen. Pas dan komt er in je hoofd als het ware de ruimte vrij om met echt vernieuwende dingen te komen.
“Dus, hoe gaan we dat aanpakken?”, zo bevroeg ik mezelf. “Do less, achieve more.”. Hoe gaat zoiets in z’n werk? Die vraag noteerde ik op 1 januari in mijn dagboek.
Laat me je meteen vertellen, lieve lezer, het antwoord heb ik nog altijd niet. Ik ben zoekende. Niet alleen naar het antwoord op de vraag. Maar ook naar de richting die ik mezelf wil geven in mijn leven.
Ergens wil ik het allemaal zo graag “all figured out” hebben.
Langs de andere kant: “The beauty of life is in the unknown”. Die quote pikte ik dan weer op uit een podcast die ik beluisterde, nog wat moe na een korte nacht, tijdens een ochtendlijke autorit. De quote raakte me en maakte iets in me wakker.
Misschien is het wel helemaal OK om zoekende te zijn? Misschien ga ik het wel nooit helemaal “uitgedacht hebben”? Misschien is dat ook wat zo leuk en boeiend is aan het leven? Dat het een levenslange zoektocht is? Dat bood me alvast een beetje “troost” en deed me inzien dat het ok is om “zoekend” te zijn.
Een andere term die ik oppikte was “the joy of missing out”. FOMO, of the fear of missing out, die kende maar al te goed. Maar blijkbaar bestaat er dus ook zoiets als JOMO, the joy of missing out. Door neen te zeggen tegen het ene, kan je namelijk wel ja zeggen tegen het andere. En hopelijk is dat “andere” dan iets wat hoog op je prioriteiten lijstje staat. Of op je fun lijstje, dat mag natuurlijk ook. 😉
Tenslotte, besloot ik me eens in de materie van “effectiviteit” te verdiepen.
De voorbije jaren werkte ik intens aan mijn efficiëntie.
Hoe kan ik zoveel mogelijk realiseren in de tijd die ik tot mijn beschikking heb? Door zo efficiënt mogelijk aan de slag te gaan! Ik automatiseerde, verkortte, delegeerde, vereenvoudigde alsof het een lieve lust was. En het werkte! Ik deed meer in dezelfde tijd. Mijn takenpakket werd groter, maar ik hield nog steeds tijd over om naar de gym te gaan, tijd om te spenderen met mijn partner, tijd om te genieten van vrije weekends, enz. Zonder het gevoel te ervaren de controle professioneel volledig kwijt te zijn na die vrije momenten.
Maar ook aan die efficiëntie zit een max. Het stopt ergens. Je kan dan nog zo mega efficiënt werken, als je bezig bent met de dingen die er eigenlijk niet toe doen voor jou, brengt je dat letterlijk geen zak.
Laten we eens nadenken over dat andere begrip, effectiviteit, zo spoorde ik mezelf aan. Amper enkele letters verschillend. Maar een wereld van verschil.
Effectiviteit heeft in principe niks te maken met tijd, zo realiseerde ik me. Als iets het label “effectief” krijgt, zou je er zonder meer dagen aan kunnen spenderen.
“En, wat betekent effectiviteit dan voor mij?”, zo bevroeg ik tenslotte mezelf. Dat ik bezig ben met de zaken, mensen, enz. die er écht toe doen. Die me gelukkig maken. Die me het gevoel van voldoening geven. Die waardevol voor me zijn. Die me iets bijbrengen. Die me laten groeien. Die in lijn zijn met mijn persoonlijke waarden (liefde, groei, balans, …) En vooral: die zaken die impact maken. Ofwel op anderen. Ofwel op mezelf.
Laten we maar eens uitvinden welke dat precies zijn.
365 dagen om de klus te klaren… (of toch om de eerste stapjes in die zoektocht te zetten).
Be well,
2 reacties op “Less is more, maar wat is “less” dan?!”
Wat een inzichten.. en je bent nog zo jong , maar wel ook zo gedreven !
Dankjewel !!! xxx