Ciao Sicilia ! Genoeg Negroni’s genipt en (meer dan) genoeg Arancini’s verorberd. I am going home… Maar niet zonder eerst, tijdens mijn vlucht huiswaarts, mijn travel tips voor Sicilië met jou te delen. Dit wordt, voor de verandering dus, een reisblog. Inclusief topactiviteiten om te doen én hotspots om te overnachten en te dineren in het stukje Italië dat als symbool de drie-benige Medusa heeft. Want reizen, dat is voor mij ook ’n onmisbaar stukje van “the wellness lifestyle”.
Praktisch: Wij (een koppel 30-somethings zonder kids) vertoefden 5 dagen in Sicilië, eind september 2020. We vlogen vanuit Charleroi naar Palermo en huurden er een wagen om rond te toeren. Bij aankomst lag enkel onze eerste overnachting vast. De rest van onze trip planden we on-the-go.
Aankomst + Dag 1 : Palermo
Wij reden, na onze aankomst op de luchthaven op zondagavond, meteen door naar Palermo. De hoofdstad van Sicilië. Meteen die eerste avond belandden in de typische, oergezellige Osteria Lo Bianco (sede storica) waar ons de ene na de andere Siciliaanse delicatesse werd voorgeschoteld, vergezeld van heerlijke wijn. De (culinaire) sfeer was meteen gezet…
De volgende ochtend kozen we ervoor om met een hop-on-hop-off bus de stad te verkennen. Dit bleek een prima keuze te zijn om op relatief korte tijd een goede indruk te krijgen van de geschiedenis en wijken van Palermo.
Het was bovendien zalig om, met de wind in mijn haar en verwarmd door ’n zacht nazomerzonnetje, vanop het bovenste verdiep van de dubbeldekker, door de stad te cruisen. Rijdend over grote boulevards, met aan weerszijden palmbomen, luisterden we via de oortjes die we bij het opstappen gekregen hadden, naar de bondige uitleg van een Engelstalige gids. Mij zijn vooral de talrijke glorierijke Palazzo’s en Castello’s bijgebleven die Palermo rijk is. Maar ook de haven, het imposante monument voor de slachtoffers van de Mafia, de botanische tuinen en het Teatro Massimo. De rit heeft ongeveer 2 uur in beslag genomen en was, wat mij betreft, voldoende om de stad te verkennen.
Het hoofd van de Moor
Tijdens de busrit leerde ik ook het gruwelijke verhaal kennen achter de bloempotten in de vorm van het hoofd van een Moorse man die je overal in de stad (en in feite in heel Sicilië) terug ziet komen als elke mogelijke souvenir. Het verhaal gaat als volgt: een rondreizende Moor wordt verliefd op ’n beeldschoon Siciliaans meisje en verleidt haar. Zij komt er echter achter dat hij thuis nog een vrouw en kinderen heeft.
Ze is zo verliefd en dat ze, om te voorkomen dat hij terugkeert naar zijn gezin, ’s nachts, terwijl hij slaapt, zijn hoofd afhakt… Ze steekt het afgehakte hoofd in een bloempot en plant er basilicum op. Het hoofd blijkt fantastisch dienst te doen als vruchtbare ondergrond want de weelderig groeiende basilicum trekt de aandacht van elke passant. Naar haar evenbeeld, beginnen ook haar buren bloempotten in de vorm van het hoofd van de Moorse man te boetseren. De rest is geschiedenis.
Capo Zafferano
Na Palermo stond Celafu op ons programma. Tijdens de rit naar daar, hielden we halt bij een klein bordje waarop “Capo Zafferano” stond. Deze wandeling leidde ons naar een mooi uitzichtpunt op een hoge rots. Je vindt er ook enkele verlaten huizen en een vuurtoren.
Cefalu
Tegen de avond arriveerden we in Cefalu. Een charmant Siciliaans kuststadje. We waren net op tijd voor de zonsondergang en kozen ervoor die te bewonderen vanuit een échte beach bar. De tafeltjes en stoelen stonden er letterlijk in het zand, slechts enkele meters verwijderd van de naderende waterlijn die elke minuut een beetje dichterbij kwam. Het werd een typische aperitivo met Birra Moretti (660ml) én Negroni. En met als “achtergrondmuziek” het geluid van de aanrollende golven die onze schoenen nét niet raakten. Buiten die ene onverwacht grote golf gerekend dan, waarna we besloten ons hotel op te zoeken, haha.
Die avond dineerden we in het centrum van Cefalu bij Tinchitè. Tinchitè betekent “grote portie” in het Siciliaans en het restaurant maakte zijn naam meer dan waar. De inrichting was er, voor Siciliaanse normen, modern en trendy. Het geserveerde eten werd ook gesmaakt.
In Cefalu overnachtten we in ’n zeer gezellige B&B, Ma&Mi. ’s Ochtends stond er een ontbijtbuffeltje voor ons klaar in de keuken. Onze cappuccino werd geserveerd op het terras dat uitkeek op de zee en op Rocca, de grote rots van Cefalu. We wilden deze graag beklimmen, maar de toegang was helaas afgesloten voor het publiek op het moment dat wij Cefalu bezochten.
Dag 2: Etna
Wij kozen voor de scenic route om vanuit Cefalu naar de Etna te rijden. Dit betekende: via ontelbare haarspeldbochten een resem aan kleine dorpjes doorkruisen, maar ’n magnifiek uitzicht wanneer je dan eindelijk de Etna, met de top in de mist, in de verte ziet liggen. De regio rond de Etna heeft enorm vruchtbare gronden, dus we zagen de ene na de andere wijngaard opduiken langs de weg naarmate we de vulkaan naderden.
Eenmaal het “officiële gebied” dat de Etna omvat binnengereden, vielen ons meteen de grote zwarte lavablokken op die ons omringden. Doordat je op hoogte bent, neemt de temperatuur meteen een duik, dus een warme trui of vest is zeker niet overbodig. Gezien we beperkt waren in tijd, reden we met onze auto naar het hoogst mogelijke punt dat je met een wagen kan bereiken. We parkeerden daar en kozen ervoor om op stap te gaan met Giuseppe La Favoci van Real Etna Excursions. Een supervriendelijke gids die al meer dan 15 jaar de Etna als zijn thuis beschouwt. Hij was er ook actief als “rescue team member” toen in 2012 de hele regio geëvacueerd diende te worden bij de laatste grote uitbarsting. Met een jeep reden we verder omhoog over het hobbelige pad. Het werd me duidelijk wat de omschrijving “maandlandschap”, die ik eerder online had gelezen, nu echt betekende. Planten en bomen verdwenen uit het zicht en er was enkel nog lava.
Op ongeveer 2600m hoogte stapten we uit en kreeg ik, als ultieme koukleum, van die lieve Giuseppe, nog een extra windjack, dat ik dankbaar aantrok. Hij toonde ons de serie aan kraters die ontstaan waren bij de laatste uitbarsting en legde ons, in perfect Engels, uit hoe destijds de lavastromen gevormd waren en hoe die vervolgens hun weg zochten door het landschap. We renden in en uit de kraters en Giuseppe stak een sigaret op, vlak aan de plek waar de vorige uitbarsting was gestart. Wanneer hij met het uiteinde van de brandende sigaret over de plek ging die hij omschreef als “waar de aarde nog ’n stukje openstaat”… zag je de dampen zo opstijgen uit de gleuf. De Etna is nog steeds één van de actiefste vulkanen, daar bestaat geen twijfel over.
De bestemming voor die avond was Taormina. Op Tripadvisor omschreven als de parel van de Middellandse Zee. Maar onderweg naar daar, lasten we nog een laatste stop in bij Gole Alcantara. Helaas was het al tegen sluitingstijd, maar de vriendelijke bewaker liet ons toch nog even binnen om wat volgens hem “de topattractie van het park” was, te bewonderen. We daalden af met een lift en toen we die uitstapten, beseften we meteen wat hij bedoelde. Hierna zetten we onze reis naar Taormina verder. Via een kronkelweg reden we de grote rots op waarop deze stad gelegen is. Het centrum van Taormina is een kluwen aan smalle straatjes en pleintjes. Het toerisme floreert hier en deze plek was daardoor ook een stuk duurder dan we van de rest van Sicilië gewend waren. Een parkeerplek vinden was haast onmogelijk en ik was blij dat ik niet achter het stuur zat om naar ons hotel te navigeren.
Een wandeling door het stadje ’s avonds deed me dan wel weer inzien wat de grote aantrekkingskracht van Taormina is. De zacht verlichtte steegjes, de mooi gedekte tafels op de terrassen, de rondslenterende koppeltjes, … Ik verloor mijn hart aan de gezellige charme van het stadje. Wij hadden die avond iets te vieren, en kozen dus voor één van de betere restaurants. We genoten van een verfijnd menu in Bistro du Monde en werden bediend door ’n eveneens verfijnde ober voor wie er geen moeite te veel was om het naar onze zin te maken. We geraakten ook nog aan de praat met een interessant koppel uit Engeland, dat aan het tafeltje langs ons zat en bleven zitten totdat de eigenaar ons vriendelijk verzocht om te vertrekken. Hij wilde de zaak stilletjes sluiten… 🙂
Dag 3: Taormina
De volgende ochtend stond meteen hét hoogtepunt van Taormino op het programma. Een bezoek aan het amfitheater. Het was die morgen enorm warm en de zon stond hoog. Dus, wij kozen ervoor om ons te beperken tot een quick visit zonder gids. De ligging van het amfitheater was uniek. Ik kon me perfect voorstellen hoe de bezoekers destijds van op hun zitplaatsen naar het podium keken en daarachter het hemelsblauw zagen van de zee in de verte.
We vervolgen onze reis met een rit naar Scala Dei Turchi. Witte kliffen, prachtig geërodeerd door het schouwspel van de zee. We genoten er van een lekkere lunch in een typisch (en supergoedkoop) visrestaurant op het strand. Daarna reden we door naar Agrigento. We vonden er dé mooiste overnachtingsplek van onze reis, B&B Lekythos. Een vrij nieuwe, en modern ingerichte, B&B met vriendelijke ontvangst én uitgebreid ontbijt op het terras ’s ochtends.
We dineerden die avond in de stad (Agrigento) zelf in een restaurant, Perbacco, op een nogal speciale locatie. De houten tafeltjes en stoelen stonden gewoon in het midden van de nauwe steegjes, subtiel verlicht met straatlantaarns. Dus, je dineert in feite in het midden van “de straat”, met voor en achter je de toegangsdeuren en poorten van de omliggende huizen. De traditionele Italiaanse muziek die er speelde op de achtergrond maakte het plaatje compleet. Ik waande me even in een film, maar dan écht!
Dag 4: Valle dei Templi
Dé absolute must-see van een reis naar Sicilië? Dat was voor mij Valle dei Templi. Gelegen op de rotskliffen van Agrigento (of Akragas in het Oudgrieks) liggen de ruïnes van tempels uit het tijdperk van de Griekse (en ook Romeinse) overheersing. Hoewel “ruïnes”, zo zou ik het echt niet noemen… Wat dit zo uniek maakt, is net het feit dat 2 tempels nog zo goed als onaangetast zijn. Audiogidsen waren niet beschikbaar omwille van de Corona regels. Maar, we konden via onze smartphone een app downloaden voor 3,99EUR en creëerden met onze eigen AirPods zo in ’n handomdraai onze eigen audiogidsen.
Voor een bezoek aan deze Valle dei Templi raad ik aan sportieve schoenen te dragen en water en zonnecrème mee te nemen. Het was tijdens ons bezoek behoorlijk puffen en de wandeling naar de verschillende tempels (over de Heilige straat) duurt ook wel even.
-Na een voormiddag in de hitte, volgde een namiddag in de mist (én met sweater). Opnieuw via een kronkelweg met talrijke haarspeldbochten (hello automisselijkheid!) arriveerden we in Erice. Hoewel ik vrij snel wagenziek ben, moet ik wel zeggen dat dit zeker niet lag aan de Siciliaanse wegeninfrastructuur, die was uitstekend. Tijdens onze hele reis zijn we amper putjes in het wegdek tegengekomen, én waren er, tot onze verrassing, evengoed nog overal wegenwerken aan de gang. Erice lag op het moment dat wij het bezochten in de mist. De verkoeling was ons welgekomen. Het mooiste uitzichtpunt van Erice? Het Castello in de mist!
Dag 5: San Vito Lo Capo
Na 4 intense dagen sightseeing kozen wij ervoor onze laatste dag door te brengen in San Vito Lo Capo. Een stadje dat vooral bekend staat om zijn Caribbean-lookalike beach. Die belofte werd volledig ingelost. Vanuit onze hotelkamer zagen we het azuurblauwe, ongelofelijk heldere zeewater en ’n wit fijn zandstrand. Wij huurden er twee ligzetels en een kleurrijke parasol bij “La Dolce Vita” en brachten er, zonder énige moeite :-), een volledige dag door. De strandbarretjes vlakbij zorgen voor de nodige toevoer van pizza, arancini, gelato en birra. Ook ’s avonds is dit stadje heerlijk om even doorheen te wandelen. Je vindt er een groot aanbod aan gezellige én trendy bars, cafés en restaurants.
Samengevat
Pluspunten:
“To have seen Italy without having seen Sicily is not to have seen Italy at all, for Sicily is the clue to everything.”
Deze quote van Goethe zegt het helemaal. De schrijver en dichter Goethe spendeerde heel wat tijd in Sicilië en liet zich er inspireren door de natuur en het dagelijks leven. De pluspunten van Sicilië waren, ook voor mij, de magnifieke, ongerepte natuur, de charmante stadjes met hun rijke geschiedenis én de gastvrijheid van de Sicilianen.
Minpunt
Ons viel meteen in Palermo al het vele afval op dat aanwezig was op straten en puilend uit vuilnisbakken. Dit rondslingerende afval zou iets zijn dat ons onze hele reis zou achtervolgen. Na wat online opzoekwerk kwam ik erachter de Sicilië, net zoals Napels een tijd terug, als armste regio van Italië, kampt met een afvalprobleem. Door financiële tekorten zou er simpelweg geen budget meer zijn om de afvalophaling correct te regelen, met alle gevolgen van dien… Daarnaast wil ik wel benadrukken dat, hoewel de straten niet echt proper zijn, het in alle hotels, B&B’s en restaurants, die we bezochten uiterst clean was. Sicilianen bestempelen als vuil zou ik dus zeker niet doen. Jammer wel dat de overheid er nog niet in geslaagd is de afvalophaling goed te organiseren.
Deze reisblog werd geschreven door:
Marjolein Nijs
Mede-zaakvoerder Gervi & schrijfster van “The Wellness Lifestyle”