Mezelf 2 minuten volledig onderdompelen in een bad gevuld met koud water en héél véél ijsblokjes. Dat was de opdracht die me te wachten stond… Waarom in godsnaam zou iemand dat doen, vraag je je misschien af? 🙂 Wel, deze “koudetherapie” was het laatste onderdeel van een 1-daagse workshop waaraan ik deelnam. Genaamd de “Wim Hof Fundamentals”. Hoe die dag eruit zag, wat ik er leerde en of ik de uitdaging aanging. Dat lees je in deze editie van “The Wellness Lifestyle”.
Wie is Wim Hof?
Zegt de naam “Wim Hof” jou niets, beste lezer? Google dan eens “ice man” op Youtube en je zal meteen zien waar Wim zijn bijnaam aan te danken heeft. Wim Hof is een levensechte “ijsman” die tot meer dan een uur in zo goed als bevroren water kan doorbrengen. En ja, zonder één traan te laten of zelfs maar een grimas te trekken. Integendeel. Als ik ter voorbereiding van de workshop enkele filmpjes van hem bekijk, zie ik een gespierde man met warrig haar en een baard onbewogen in een ijsbad stappen. Maar wat me vooral opvalt is zijn ontspannen gezicht. Hij doet het al bijna lachend. De kou kan hem duidelijk niet deren.
Ik kan het niet laten me af te vragen hoe hij dit doet. En blijkbaar ben ik niet de enige met deze vraag. Al sinds jaren is Wim het onderwerp van menig wetenschappelijk onderzoek dat een verklaring zoekt voor hoe hij het klaarspeelt om zo lang in koud water te blijven zonder onderkoelingsverschijnselen.
De Wim Hof methode
Wim Hof heeft de voorbije jaren een deel van dat geheim prijsgegeven. Zijn methode wordt inmiddels wereldwijd door “Wim Hof”-instructeurs verder verspreid. En zo kwam het dat ik op een zondagochtend kennis maakte met één van die instructeurs, Dirk Janssen (ook wel gekend als “Boempatat” op sociale media). “Boempatat” omdat dat het “geluid” is dat je vaak ziet in stripverhalen als iemand tegen of door een muur loopt. En voor Dirk was zijn eerste ijsbad zoveel jaar geleden ook een soort van “breakthrough”, vertelt hij me.
Dirk doet ook meteen de 3 peilers van de methode voor me uit de doeken: ademhaling, mindset en koudetherapie. En dat waren ook meteen de drie onderdelen van de experience-based workshop van die dag.
Peiler 1: Ademhaling
Hoe kan een man 1 uur en 53 minuten in een ijsbad doorbrengen zonder dat zijn lichaamstemperatuur significant daalt? De wetenschappers die Wim onderzochten vonden alvast één verklaring: de manier waarop hij ademhaalt. Hij slaagt er in om zo diep en vol te ademen dat zijn tussenribspieren, één van de spiergroepen die instaan voor de ademhaling, sterk geactiveerd worden en zo nog meer warmte opwekken. Deze extra warmte draagt er aan bij dat zijn core niet afkoelt in het ijsbad.
Echter, zo diep en vol ademen dat je het er als vanzelf warmer door krijgt, dat blijkt eerder iets voor ’n gevorderde ijsbader te zijn. En deze workshop heet de “Fundamentals”. Dus, wij beginnen met enkele basislessen over ademhaling.
Stap 1 is dat je je bewust wordt van je ademhaling, zo vertelt Dirk. Ademhalen is iets dat we doen op automatische piloot. En gelukkig maar. Het zou nogal wat zijn als we onszelf er elke 30 seconden aan moesten herinneren om in te ademen. Toch blijkt het wel wat voordelen te hebben om van tijd tot tijd met volle aandacht adem te halen. Pas dan kunnen we er ook bewust voor kiezen om voller én dieper te ademen. Dat doe je door je diafragma of middenrif én je buikspieren en tussenribspieren aan het werk te zetten. Zo zet je ribbenkast uit, krijgen je longen meer plaats en kan je dieper inademen. Dit wordt ook wel eens de buikademhaling genoemd omdat je buik opzwelt bij elke inademing. Maar vergis je niet: je buik vult zich niet met lucht. De zwelling ter hoogte van je buik komt doordat je organen naar onder worden geduwd door je middenrif bij elke inademing.
Wist je bovendien dat je ademhaling één van de drie methodes is die je lichaam gebruikt om zich van afvalstoffen te ontdoen? Eerlijk, bij de term “zich van afvalstoffen ontdoen” dacht ik vooral aan naar het toilet gaan of zweten. En ja, inderdaad, dit zijn de twee andere methodes. Maar je ademhaling dus ook. En wat blijkt? Het is zelfs de belangrijkste manier. Maar liefst 70% van die afvalruiming in je lijf gebeurt door te ademen. En dan ook liefst via je neus. Dat is volgens Dirk immers ons primaire ademhalingsorgaan. “The nose is for breathing. The mouth is for eating.”.
Dirk vertelt me tenslotte ook dat wij mensen niet enkel zuurstof inademen. Onze lucht bevat ook koolstofdioxide en fijn stof. Hij haalt als sprekend voorbeeld het fijn stof van autobanden aan. Autobanden verslijten heel traag. Alle kleine bandenpartikels komen in de lucht als fijn stof, en dit ademen wij in. En het zijn net de grootste partikels die je inademt, die het diepst in je longen afzakken. Hoe kan je die er dan toch uit krijgen? Door diep en vol te ademen! Op die manier is een diepe, volle ademhaling dus een manier om je te ontdoen van afvalstoffen.
Peiler 2: Mindset
“Whether you think you can, or you think you can’t – you’re right.”. Deze quote zegt het helemaal. Mindset is alles. Zeker als ik straks langs dat ijsbad sta en beslis dat ik er 2 minuten ga inzitten. Dan wil ik geloven dat ik het kan. Dirk stelt me gerust. Hij vertelt dat, hoewel we vandaag de dag in principe nooit meer echte kou moeten lijden, ons lichaam wel nog steeds in staat in om met extreem lage temperaturen om te gaan. De afgelopen 200 jaar steeg het comfort en de welvaart in onze maatschappij door technologische evoluties. Maar fysiologisch? Op dat vlak zijn we nog steeds de jager/verzamelaar die perfect koude kan verdragen.
Peiler 3: Koudetherapie
Daar sta ik dan. Bibberend in mijn bikini in de binnentuin van onze zaak, Gervi Outdoor. Langs een blauw opblaasbaar badje bedoeld voor onderwaterbevallingen. Het is geen toeval, zegt Dirk. Een ijsbad nemen kan ook ’n soort van geboorte zijn, een wedergeboorte dan. Ik voel stilletjes de spanning stijgen terwijl ik toekijk hoe hij de ene na de andere zak met ijsblokjes open scheurt en ledigt in het water van het zwembadje. Als het eindelijk mijn beurt is, leg ik mijn handdoek aan de kant en sta naast het badje. Ik kijk nog even rond en keer dan in mezelf. Ik focus op mijn ademhaling en neem nog één diepe ademteug. Dan stap ik in het badje. Het water staat tot onder mijn knieën. Ik adem uit en terug in. Bij mijn volgende uitademing zet ik me neer en glij onderuit zodat mijn volledige lijf onder water is. Tot mijn schouders aan toe, net zoals Dirk me gevraagd had op voorhand.
De “gasp reflex” treedt op. Ik hap naar adem gedurende enkele seconden en sluit mijn ogen. Het voelt even irreëel. Maar dan, open ik terug mijn ogen en kijk naar Dirk, die gehurkt naast me zit. De bewegingen die hij doet met zijn hand, maken me duidelijk hoe ik moet ademen. Een korte ademteug in, en een lange ademteug uit… En dan weer opnieuw. De “gasp reflex” verdwijnt en even ontspan ik me. Ondertussen zijn we, denk ik, al een minuut ver. Nog één minuut te gaan… Ik blijf me op mijn ademhaling focussen, maar krijg ’n soort van pijnlijke “brain freeze” in mijn hoofd die ik jammer genoeg niet “weg geademd” krijg. Na 1 minuut en 30 seconden besluit ik op te staan en uit het badje te stappen. Ik ril van de kou en mijn huid is vuurrood van de toegenomen bloedsdoorstroming. Maar hey, I did it!
Verder hield ik er trouwens geen ongemak aan over, voor wie het zich zou afvragen. Een warme douche, gevolgd door chill sessie op de zetel onder ’n dekentje én met kersenpitkussen, deden de “brain freeze” in een uurtje verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik een beetje teleurgesteld was dat ik het niet de volle 2 minuten had volgehouden zoals de overige 14 deelnemers. Maar, dat gevoel heb ik snel weer losgelaten. Soms gaan de dingen nu eenmaal niet zoals gepland. Het ijsbad was slechts één element van de workshop. Ik leerde die dag zoveel over ’n volle en diepe ademhaling. En ook over het belang van mindset. Het ijsbad verliep niet 100% zoals ik gedroomd had. Maar de workshop had ik voor geen geld willen missen…
Feeling is understanding – Wim Hof
