Aerial yoga: Zwevend tot rust komen

Beste lezer,

Begin dit jaar maakte ik een lijstje. Een wish list. Wat wil ik allemaal doen dit jaar… Eén van de items op dat lijstje kon ik recent afvinken.

Sinds ik een aantal jaren geleden, in een film nog wel (!), kennismaakte met aerial yoga, stond deze activiteit bovenaan op mijn wish list.

In de film zag ik de actrice, die een politieagente speelde, na een lange, stresserende werkdag, ondersteboven hangen in een soort van doek. Een groot laken zou je kunnen denken. Meteen stelde ik me voor hoe het zou voelen. Gedragen door het doek. Zwevend boven de grond. Vooral het vooruitzicht van de zalige stretch die mijn rug zou ervaren deed me watertanden.

Ik doe vaak aan crossfit en voel hier met momenten ook “de gevolgen” van. Hoewel crossfit voor mij een fantastische sport is waaraan ik volledig verslingerd ben, zijn er ook ochtenden dat ik stram en stijf uit bed rol. Dat ik voel dat mijn spieren het niet altijd even leuk vinden, dat tillen en “gooien” met de barbell en de gewichten.

Op zo’n momenten stel ik me altijd voor dat ik ondersteboven zou hangen. De zwaartekracht zou zijn werk doen. Maar in de omgekeerde richting dan dat ze dat normaal doet. Mijn wervels zouden “ruimte” krijgen om te ademen en de continue belasting op mijn onderrug zou weggenomen worden.

Je leest het, lieve lezer, aerial yoga, het sprak tot mijn verbeelding vanaf die allereerste keer dat ik het zag passeren in een film zoveel jaar geleden.

Zo besloot ik enkele weken geleden om de droom realiteit te laten worden… En zelf eens op onderzoek uit te trekken. Was het echt zo’n zalige sensatie als ik me al jaren voorstelde? Of, wie weet, was het eerder een oncomfortabel getrek en gehijg om me zelfs maar in het doek te hijsen?

Ik besloot de koe bij de hoorns te vatten en ging online op zoek naar een yoga studio waar ze aerial yoga aanboden. Ik vond er eentje in Heerlen, niet zo ver van hier. Ik boekte meteen een proeflesje in.

Zo kwam het dus dat ik op een maandagavond na het werk, de autostrade opreed. Richting Heerlen.

Op voorhand had ik duidelijke instructies meegekregen. Draag comfortabele yoga kleding. Liefst een lange broek en een shirt met lange mouwen om zo gemakkelijker in en uit het doek te glijden. Draag ook geen make-up of parfum, want dit kan sporen achterlaten op het doek. En draag je haar in een staartje zodat het niet verstrengeld kan worden met het doek.

Voor we verder gaan, beste lezer, moet ik je misschien even uitleggen: Wat is nu aerial yoga? En waarin verschilt het van “gewone yoga”? Wel, ik ben natuurlijk ook geen yoga expert, maar ik leg het je graag even uit in mijn eigen woorden.

Bij “normale yoga” doorloop je de yoga poses van op een yoga matje. Je staat met je beide voeten (en/of handen) stevig op de grond. Het yoga matje ondersteunt je en zorgt voor ’n iets zachtere ondergrond (voor bijvoorbeeld je knieën in bepaalde poses). Het geeft je voeten en/of handen ook grip zodat je de pose kan aanhouden en niet wegglijdt.

Aerial yoga beoefen je zwevend boven de grond. Bij aankomst in de zaal waar ik de les zou volgen, werd me meteen duidelijk hoe dan precies. In de volledig witte ruimte met grote ramen aan één zijde, hingen aan het plafond een 8-tal grote lakens opgehangen. Elk laken was met twee punten stevig vastgemaakt aan een soort van metalen, blinkende ringen die bevestigd waren tegen de houten plafondbalken.

Mijn ogen werden getrokken naar een groen-goud masker dat als enige item in de ruimte tegen de muur hing. Eronder las ik de quote “Tension is who you think you should be. Relaxation is who you are.”. Ik voelde meteen de behoefte om mijn gsm uit mijn tas te nemen en er nog snel een foto van te maken, vooraleer ik het toestel in een stille modus zette en ver wegstopte in mijn tas.

Deze ruimte ademde pure rust en het voelde bijna “verkeerd” om hier een smartphone in je hand te houden…

De lerares heette me meteen vriendelijk welkom terwijl ik de ruimte in me opnam. Ze scande mijn lichaam en begeleidde me naar een doek in het midden van de ruimte. Het zweefde zo’n 60cm boven de grond. “Dit wordt jouw plekje”: zei ze. “We gaan het doek nu even afstellen voor jou.”

Ze instrueerde me om op mijn knieën te gaan zitten en met mijn beide handen het doek vast te nemen op heupbreedte. Vervolgens moest ik het doek tegen mijn heupen aantrekken en even “voelen” of het inderdaad kon dienen als dragende ondersteuning voor mijn heupen. Het voelde oké.

Daarna vroeg ze me recht te staan en één voet in het doek te plaatsen. Ik mocht me optrekken door het doek stevig vast te grijpen met mijn handen. Ik zweefde even, rechtopstaand op één voet, en klemde mijn handen rond het doek alsof het hendels waren. Ik werd meteen de enorme draagkracht van het laken gewaar. Even dacht ik dat het zou scheuren nu het mijn volledige lichaamsgewicht droeg… Of erger nog, dat de ringen uit het plafond zouden loskomen. Maar niks van dat, ik voelde me volledig gedragen en veilig in het knusse coconnetje dat het doek me bood.

Onder het doek legde de lerares tenslotte nog een yoga matje dat als houvast zou dienen bij de overgang tussen verschillende poses.

Het licht werd een beetje gedimd. Ik hoorde zachte klanken van meditatiemuziek door de ruimte galmen. De aerial yoga les was gestart.

De eerste opdracht die we kregen van de lerares was om volledig “in het doek te gaan zitten”. Voor wie kon, in lotushouding. Een pose die je misschien wel kent als kleermakerspose. Stevig zittend op je zitbeentjes, enkels gekruist, en liefst met een zo recht mogelijke rug. Head over heart over pelvis, zeggen ze ook wel eens in yoga taal.

Eenmaal ik me in deze pose gemanoeuvreerd had, ervaarde ik pas echt de ongelofelijke draagkracht van het doek. Het omhulde me volledig. De lerares moedigde ons vriendelijk aan om onze ogen te sluiten en ons in onszelf te keren. “Voel je gedragen en geborgen door het doek”: hoorde ik haar zeggen.

Ik werd me meteen gewaar van de snelle stroom gedachten die nog door mijn hoofd raasden en van de lichte spanning in mijn lijf. Ik was duidelijk nog in werkmodus. Beetje bij beetje, ademhaling na ademhaling, voelde ik me “landen”. Stilletjes aan kon ik loslaten en me overgeven aan de les.

Na de lotushouding doorliepen we een hele reeks yoga poses. De meeste herkende ik vanuit mijn “gewone” yoga lessen op de grond.

Deze aerial yoga les was een restorative yin yoga klas. 

“Restorative” duidt daarbij op het feit dat de les niet veel van je vraagt lichamelijk. Integendeel, het doel is je lichaam de kans te geven om zich te “herstellen”, om je energie terug op te laden. Yin yoga ken ik dan weer als een zeer rustige yoga variant waarbij je gedurende enkele minuten in elke pose blijft. Je focust dan op je ademhaling, probeert die te vertragen, en werkt zo aan je flexibiliteit. Doordat je de pose vrij lang aanhoudt, krijgen je spieren de tijd om, beetje bij beetje, te verlengen. Een extra voordeel van aerial yoga is dat de zwaartekracht je een handje helpt.

Wil je bijvoorbeeld je onderrug stretchen door “ondersteboven” te hangen? Je weet wel, die yummy pose die mij deed watertanden op dagen dat mijn onderrug stram en pijnlijk aanvoelde? Dan is het inderdaad handig meegenomen dat het doek je heupen draagt… Jij legt je onderarmen en voorhoofd op het matje. En verder laat je de zwaartekracht het werk doen.

Bij elke uitademing voelde ik zo inderdaad de spanning in mijn onderrug beetje bij beetje wegebben en mijn bovenlichaam ietsje dichter naar de aarde toe zakken.

Voor ik het wist, zat het uurtje erop. Ik vroeg de lerares nog of er ook actievere aerial yoga lessen werden aangeboden. We hadden wel enkele eenvoudige inversions (dit zijn poses waarbij je hoofd onder je hart komt) gedaan, maar ik had nog niet volledig de bewuste pose uit mijn “droom” kunnen realiseren. Daarvoor hing het doek te laag bij de grond. Helaas was dat nog niet het geval antwoordde de lerares.

Toch verliet de yoga school met een glimlach. Ik voelde de energie door mijn lijf stromen en was blij met deze nieuwe ervaring.

Be well,

Op de hoogte blijven? Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief

4 reacties op “Aerial yoga: Zwevend tot rust komen”

  1. kathleen schreef:

    Hey Marjolein
    Fijn je verhaal te lezen. Ikzelf heb een tijdlang les gevolg in Hasselt. Inderdaad een fijne ervaring om even onderste boven te hangen.

    • Marjolein Nijs schreef:

      Hoi Kathleen, bedankt voor je reactie! Groetjes, Marjolein

  2. lutgart.vanhoof schreef:

    aerial yoga, hier had ik nog niet van gehoord. Dus zeker interessant om te lezen. En weer een ervaring rijker Marjo.

    • Marjolein Nijs schreef:

      Ja, absoluut de moeite om het een keertje uit te proberen als het je aanspreekt. 🙂

Geef een reactie

Blog onderwerpen