Lieve lezer,
Waaraan denk jij bij het woord liefde?
Mijn antwoord? Dat klonk lange tijd als volgt. Twee mensen, dicht tegen elkaar aan, armen om elkaar heen geslagen. Die elkaar steunen en helpen groeien. Maar ook, elkaar met momenten misschien zelfs verwensen :-). En toch tegelijk, steeds met hoop en vertrouwen in hun hart, de weg naar elkaar (proberen te) vinden. Soms lukt ook dat niet. Maar ook dat, loslaten, kan liefde zijn…
Dus, voor mij was liefde heel lang iets buiten mezelf. Want liefde, kwam die niet van de buitenwereld? Van je ouders? Je familie? Wat later als tiener van een eerste liefje? Nog wat later van een vaste partner of misschien zelfs van je “wederhelft” of van je kinderen? Dát is toch liefde, niet? En daar heb je toch minimaal 2 mensen voor nodig? :-)
Natuurlijk is dat liefde. Maar dat is bijlange na niet de enige betekenis van liefde… Dat ben ik de laatste jaren gaan beseffen.
Heb je al een account?
Log dan hier in.