Ik durf het bijna niet te schrijven in deze tijd. Maar in de week na mijn terugkeer uit Zuid-Frankrijk werd ik snipverkouden. Je kent het wel, dat prikkend gevoel in je neus, druk achter je voorhoofd die uitstraalt tot in je kiezen en tranende ogen. Sinusitus, duidelijker kon het niet. Geen koorts, geen luchtwegen irritatie, dus tot daar de vrees voor erger. Maar vervelend was het wel… De eerste dagen ging ik dan ook dapper de strijd aan met die irritante verkoudheid. Gewapend met neusspray, papieren zakdoekjes, warme kruidenthee en ’n pijnstiller om wat verlichting te brengen, hoopte ik in ’n sneltempo te genezen. Totdat het weekend aanbrak en ik ’n nieuw idee kreeg om die ziektekiemen ’n lesje te leren. De sauna, daar was mijn natuurlijk medicijn! En ook meteen het onderwerp voor mijn volgende nieuwsbrief.
Tijdens de afgelopen jaren heb ik als marketeer bij Gervi tal van, eerder commercieel getinte, teksten geschreven over sauna gebruik. Maar, in deze nieuwsbrief wil ik bewust ’n ander verhaal met jullie delen. Een persoonlijk verhaal. Ik wil jou, lieve lezer, meer vertellen over mijn eerste sauna ervaring. Die was in ’n publieke sauna én enkele jaren voor Gervi zijn intrede deed in mijn leven. Maar ik wil je ook vertellen hoe mijn sauna ritueel, want ja het is echt ’n ritueel, er vandaag de dag uitziet. Wat het voor mij betekent en waarom ik het niet zou kunnen missen..
Mijn eerste sauna ervaring
Ik denk dat ik een jaar of twaalf was toen ik voor het eerst een groot publiek sauna complex bezocht. Onderweg naar daar hadden mijn ouders me ingelicht over hoe het er aan toe zou gaan. Toch herinner ik me dat ik het allemaal ’n beetje raar vond in eerste instantie. Al die naakte mensen. Naast elkaar, zwetend in de sauna. Of afkoeling zoekend in het zwembad of onder de douches. Een gevoel van schaamte overviel me toen ik me zelf moest uitkleden. Maar de gemoedelijke sfeer die er hing en het vriendelijke personeelslid dat ons professioneel ontving en een rondleiding gaf, gaf me al snel vertrouwen en stelde me op mijn gemak.
Als eerste stond een “light” sauna op het programma met een temperatuur van ongeveer 70 graden. Liggend op ’n handdoek (toen nog op de laagste saunabank van de cabine), sloot ik mijn ogen en gaf ik me over aan de warmte die al snel de eerste zweetdruppeltjes deed verschijnen op mijn lichaam. Ik deed in die tijd amper aan sport, dus het intensief zweten was een nieuwe ervaring voor me.
Nadien volgde er een “verplichtte” koude douche die even pijn deed, maar wel de nodige verkoeling bood. En daarna, een moment van rust. Gewikkeld in een grote, zachte badjas en liggend op een lounge zetel die naar achter kantelde zodat mijn benen omhoog kwamen te liggen. Zo nipte ik langs een cosy open haard aan een versgeperst sapje om mijn vochtreserves terug aan te vullen. Een stapel van mijn favoriete magazines (toen nog roddelboekjes) op mijn schoot. Na dat rustmoment werd het hele ritueel nog 2 tot 3 keer herhaald. In de autorit naar huis voelde ik me als herboren. Een nieuw mens. En heerlijk moe.
Sindsdien bezoek ik regelmatig publieke sauna’s. Grote en kleinere, in binnen- en buitenland. Mijn favoriete moment? Toekomen in het sauna center en checken wat er op het “programma bord” staat! Ik ben namelijk verzot op “entertainment” in de sauna. 🙂 Denk aan opgiet sessies met 7 aroma’s, aangepaste muziek- en geluidseffecten en saunameesters of- juffen die enthousiast met handdoeken zwaaien, ijsblokken op de oven kieperen of schaaltjes met appelsien of zelfgemaakte scrub rondgeven. Hoe meer show, hoe liever! In de publieke sauna dan toch.
Enkele jaren na dat eerste saunabezoek, nam mijn vader Gervi over van de toenmalige eigenaar. Sauna, en met uitbreiding alles wat met wellness te maken had, ging van toen af aan een onlosmakelijke rol spelen in mijn leven. We kregen zelf thuis ook ’n sauna en ik ontdekte hoe fijn het was om daar, in de privacy van die vertrouwde plek, in alle rust van een sauna sessie te genieten. Geen autorit meer naar huis nadien. Ik rolde letterlijk vanuit de sauna mijn bed in en dat was zalig. In de sauna gaan werd vanaf toen, in de wintermaanden, een wekelijks ritueel voor me.
Mijn saunaritueel
Toen ik 8 jaar geleden zelf aan de slag ging bij Gervi, leerde ik nog meer over de sauna. Wat er met je lichaam gebeurt als je het onderwerpt aan een temperatuur van 90 graden. Over poriën die openen (opwarming) en vervolgens weer sluiten (afkoeling). Ik volgde gesprekken met klanten die thuis een sauna wilden installeren en bezocht een fabriek waar sauna’s gemaakt werden. Ik verdiepte me nog meer in de de fysieke en mentale voordelen van regelmatige sauna sessies. En ging er zelf ook nog vaker gebruik van maken.
Ik leerde dat je lichaam heel geleidelijk aan went aan de hoge temperatuur. Net zoals wanneer je start met lopen. De eerste keer kan je het met moeite 1km volhouden. Na verloop van tijd past je lichaam zich aan en loop je 5km alsof het niets is. Zo ook in de sauna. De eerste 10 minuten in 90 graden kunnen hels zijn. Maar een paar sessies verder zeg je: “Was het dat nu?”. Volhouden is de boodschap. Ik heb het zelf ervaren. Beetje bij beetje verleg je je grenzen en went je lichaam aan zowat elke stressor (sport, hitte, enz.) waarmee je het confronteert.
Ondertussen durf ik mezelf een “ervaren sauna-gebruikster” te noemen. Ik houd het meest van ’n echte Finse sauna. Dat wil zeggen “heet” en “droog”. Dus, een temperatuur van minimaal 90 graden en een lage relatieve luchtvochtigheid. Mijn sauna ritueel start altijd met het uitdoen van mijn kleding. Sauna in badpak of bikini? Not my thing! Ik nestel me vervolgens op de hoogste saunabank. Liggend, nooit zittend. En altijd met gesloten ogen.
Instant voel ik ontspanning. Ik kan dan enkel nog “loslaten”. Ook al zou ik willen blijven doorgaan, de warmte dwingt me om te vertragen. Met al mijn communicatietools (smartphone, tablet, laptop) buiten handbereik, besef ik dat ik niet anders kan dan me in mezelf te keren. Nu is het echt “me, myself and I”. Gezien mijn ogen gesloten zijn, schakelen mijn andere zintuigen een versnelling hoger. Vaak merk ik bijvoorbeeld dan pas dat ik mijn schouders hoog optrek, mijn kaken op elkaar klem of dat ik snel en oppervlakkig adem. En eenmaal ik me daarvan bewust ben, kan ik mijn schouders en kaken ontspannen en mijn ademhaling vertragen en verdiepen. Wat me onmiddellijk nog meer in een staat van ontspanning brengt.
Na enkele minuten, voel ik de eerste straaltjes zweet over mijn rug lopen. Vanaf dan is het voor mij een kwestie om me heel rustig te houden. Niet te veel te bewegen, liefst ook niet te veel te spreken. Soms een paar minuten te snoozen. Uitzonderlijk merk ik zelfs dat ik even droom.
Eenmaal de mijlpaal van 10 minuten gepasseerd is, lukt rustig relaxen meestal niet meer. Dan wordt het doorbijten. Ik ben dan kleddernat van het zweet en hoewel ik heel goed weet dat sauna draait om “comfort”, kan ik het nooit laten om mezelf te pushen totdat de laatste zandkorrel naar onder is gevallen. De laatste 2 minuten ga ik vaak rechtop zitten. Soms verplaats ik me zelfs al naar de laagste saunabank, halsreikend starend naar de deur die ik zo graag wil openen… In gedachten verlang ik al naar de frisse buitenlucht die ik straks ga inademen. Ik voel al de ijskoude waterstralen van de douche op mijn huid. Het verrast me keer op keer dat je zo sterk naar lucht en water kan snakken als naar een stuk chocolade wanneer je uitgehongerd bent.
Wat ik dan doe als ik eenmaal uit de sauna stap, beste lezer? Het liefst ga ik eerst naar buiten en koel ik mijn longen af door de koude buitenlucht diep in te ademen. Nadien verkies ik een zwembadje om me enkele minuten volledig in onder te dompelen. Is dat niet voorhanden, dan kan een regendouche ook zalig zijn. Het kan onnatuurlijk aanvoelen, je lichaam geforceerd blootstellen aan dat koude water. Maar geloof me, na 15 minuten in ’n hete sauna, kan zelfs de grootste koukleum zo’n koud water confrontatie aan. 🙂 Het is ’n kwestie van rustig ademhalen en eventueel starten met lauw water als “opwarmertje” voor het echte (koude) werk. Zonder een afkoeling door koud water, is een saunaritueel voor mij niet compleet.
De sauna als natuurlijk medicijn
Je vraagt je tenslotte misschien af, lieve lezer: “En, heeft het dan geholpen, in de sauna gaan? Verdween die vervelende sinusitis als sneeuw voor de zon?”. Wel, ik ga niet beweren dat een sauna sessie je in 1, 2, 3 verlost van alle pijntjes. Maar, het was zeker ’n duwtje in de rug bij de genezing! En dat was bovendien niet de eerste keer. Lichte spanningshoofdpijn na ’n drukke dag? Spierpijn na een te zware work-out? Opkomende verkoudheid? Of kriebelhoest? Al deze kwaaltjes heb ik al letterlijk weten wegsmelten tijdens een saunasessie. Maar niet alleen fysiek, ook mentaal heb ik de effecten al ondervonden. Ongelukkig met mijn lijf? Slechtgehumeurd? Of kapot van de stress? Na 15 minuten zweten in de sauna kan ik letterlijk naar buiten stappen als ’n nieuw mens. Eentje die al lachend naar zichzelf in de spiegel knipoogt en met een roze bril naar de toekomst kijkt.
To be continued*…
*De sauna bleek ’n enorme inspiratiebron voor me te zijn. Dus, in de nieuwsbrief van volgende week wijd ik nog verder uit over dit onderwerp. Ik vertel je dan welke sauna belevenis (voorlopig) nog op mijn bucket list staat en deel enkele van mijn persoonlijke sauna tips “voor beginners”. Want geef toe, het is niet altijd even gemakkelijk. Je kleren uitdoen en je letterlijk blootgeven. Zeker in ’n publieke sauna kan het wel eens oncomfortabel aanvoelen. En als je dan eindelijk toch zover bent, en je betreedt die sauna van 90 graden, grote kans dat je na 5 minuten denkt “Get me out of here!”. Of misschien is het vooruitzicht van de “verplichtte” koude douche nadien voor jou niet direct wat je verstaat onder relaxatie? Al deze gedachtes en situaties zijn me niet onbekend. Dus, ik deel graag hoe ik deze “hindernissen” getackeld heb en nu voluit geniet van elke saunasessie. Want ja, als grote sauna fan én ambassadeur, zou ik het liefst echt iedereen bekeren tot sauna liefhebber! 🙂
